Een bizar einde van een mooie tocht

Hallo allemaal,

het heeft even geduurd maar bij deze een laatste verslag van onze trip naar Andermatt en retour. Helaas is het hele retour niet gelukt maar daarover later.

Laten we verder gaan waar we gebleven waren, Ilanz, een formidabel uitzicht op de bergen. Schone lucht, het lekkerste water en heerlijk brood met een knapperige korst. Als land een aanrader, alleen de prijzen welke je moet betalen voor alles is een enige domper.

Vanuit Ilanz gaan we de De laatste echte klimmen aan richting de Rheinschlucht. Nogmaals gestopt om dit nog een keer te mogen aanschouwen. Wat een mooi gezicht. De weg ernaar toe is eveneens bijzonder, een uitgehouwen tunneltje, een stukje weg waar je elkaar niet kunt passeren met 2 auto’s, al met al waan je je in Frankrijk. Maar niets is minder waar, we zitten nog steeds in Zwitserland. Bij Chur moeten we toch mijn achter remblokken vervangen, het geluid is niet om aan te horen. Helaas lukt dit niet geheel en fiets ik daarom een dag met een aanlopende rem (remzuiger gaat niet terug, was bekend helaas....). De bovenbenen worden hierdoor extra geprikkeld. Bij Vaduz gaan we het water over door een overdekte houten brug. In de houten brug staat de grens aangegeven met Liechtenstein. Natuurlijk nemen we deze kans waar en fietsen we een heel stuk in Liechtenstein. Het verschil is merkbaar, we fietsen op een mooie nieuwe weg.

We gaan door naar Bad Ragaz, dit is een alternatief in het Duitse boekje. Hierdoor omzeil je een klim in Jenins en Maienfeld.

Dit zijn de bekende Heidi plaatsen en in Maienfeld zit zelfs een Heidi dorp.

Bad Ragaz is een echt een golfdorp en gelukkig hebben we geen golfonderkomen. Dit ook gezien de prijzen in Zwitserland. Als alternatief hadden we hier Landquart, maar dit dorp willen we heel erg snel voorbij fietsen gezien onze heenreis overnachting.

dinsdags, 28 juni fietsen we naar Höchts, in Oostenrijk. We eten savonds bij een soort imbiss waar je in een buitentuin eet. Gelukkig blijft het droog. Hier krijgen we een aanbod on de volgende keer als we weer in Höchts komen te overnachten bij Oliver. Nou is de kans gelukkig klein dat we nog een keer door Höchts komen, maar het is altijd bijzonder als mensen dit aanbieden.

We trekken de volgende dag heel snel langs de Bodensee. Het is warm, het is benauwd en we missen de berglucht. De Bodensee geeft een beetje een raar beeld qua weer en gelukkig blijft het droog. We fietsen de goede kant uit dit keer. Stein am Rhein wordt de overnachtingsplaats. Een super mooie plaats met een klooster/abdij welke te bezichtigen is. Eveneens kun je hier met de boot naar Schaffhausen. Dit gaan wij niet doen, gewoon lekker trappen op de fiets.

S’avonds hebben we nog een gesprek met een Italiaan welke bij Trier heeft gewerkt. Hij heeft gelijk in de gaten dat we Nederlanders zijn (oranje shirt niet aan dit keer...) en we krijgen het ijsje met een oranje lepeltje. Chris krijgt daar ook antwoord waarom er in Zwitserland geen zwervers en rottigheid is. Als je in Zwitserland geen werk hebt als buitenlander moet je binnen 3 maanden het land verlaten. Er is weinig tot geen werkeloosheid.

Bij Schaffhausen wisselen we van route. We gaan naar de Sud ufer. Bij Dachsen krijgen we dan een klim van 20 % voor de kiezen op een gravelpad wat ook wandelpad is. Dit wordt hem dus niet en daarom weer van de fiets af, deze met alle bepakking weer naar boven schuiven, en dat met fietsschoenen. Al met al redden we het weer en hebben we bij Schloss Laufen ietwat een uitzicht over de Rheinfall.

Soms is het handig dat je een foto maakt onderweg. Zo kom ik er in Bad Zurbach erachter dat ik s'ochtends mijn gewassen fietsbroek op de fiets heb geknupt en dat deze er smiddags niet meer op zit. En ja dan moet je de film terugdraaien. Onderweg hebben we in het boekje gekeken waardoor ik de broek los op de zijtas heb gelegd. En niet meer vastgemaakt. Terugfietsen is geen doen....dus dan maar zo snel mogelijk een andere broek scoren.

Dit is gelukt, de volgende dag, in de regen vertrekken we. Uitzicht op droog weer is er pas na 12 uur. Dus hup, regenjas aan, pet onder de helm om het brilzicht te behouden en gaan.

Nat druipend van de regen stappen we onderweg een fietsenzaak binnen. Een droge broek is echt noodzakelijk en met 1 kun je niet uit. Dus het wordt een mannenbroek van Italiaanse makelij bij gebrek aan een vrouwenbroek, maar gelukkig een kwalitatief goede broek. Ook weer opgelost.

We stoppen net voor Basel. S'ochtends Basel door is een betere optie dan smiddags.

Na Basel wordt het fietsen wat lastiger. Niet door ons maar door het hoge water van 2 jaar geleden. Veel fietspaden en hoge waterdijken worden nu pas hersteld. We fietsen in eerste instantie dan ook een heel stuk over de hoogwater variant. Uiteindelijk gaan we na advies van de bakkersvrouw naar de andere kant van het water. We gaan kijken om dan na Koblenz weer naar de andere kant te gaan. Er zijn teveel opbrekingen onderweg.

Jammer, maar de sud ufer is wel mooier om te fietsen, veel zicht op de rijn. Alleen ook veel gravelpaden. De andere kant zijn voornamelijk asfaltwegen.

We stoppen in andere plaatsen dan op de heenweg, ook omdat we dus weer op hetzelfde traject zitten. In Breisach hebben we kamer nummer 210. In Kehl hebben we eveneens kamer nummer 210. En vervolgens hebben we in Germersheim ook kamer nummer 210. Is dit toeval of heeft het een achterliggende betekenis. We gaan het zien.

Al met al fietsen we in 32 en meer graden. Dit keer komen we wel terecht met een overnachting in Worms, wat op de heenweg niet gelukt is. We boeken maar even met booking, dan kunnen ze nergens zeggen dat ze vol zitten.

We steken in Worms in de mooie Dom twee kaarsjes aan.

We zitten inmiddels op 6 juli, woensdag. We hebben een slecht bericht ontvangen de vrijdag ervoor met betrekking tot de scan van onze schoonzus. Deze is niet goed. De tocht is hierdoor anders geworden. In afwachting van de weer te maken scan fietsen we door.

Woensdags fietsen we heel Nierstein door, de route slakkert kris kras door het dorp waar we op een eerdere trip ook zijn geweest. Hier hebben we destijds zwager/broer en schoonzus ook ontmoet onderweg.

Vervolgens gaan we Mainz door, en komen na een wegomlegging in Mainz op het juiste stuk route weer terecht. Bij Ingelheim krijgen we een verontrustend appje van het thuisfront. We besluiten te stoppen en naar een hotel te gaan. Daar hebben we contact met het thuisfront. We overleggen samen en besluiten om naar huis terug te gaan. We laten het hotel een busje regelen bij Sixt en donderdag ochtend om kwart over 8 worden we door een taxi naar Mainz Wiesbaden gereden. Hier halen we een mooie bus op waar de fietsen in passen. We rijden terug naar het hotel en na het vastsjorren van de fietsen in de bus gaan we op weg naar huis. Onderweg passen we de route aan naar het ziekenhuis in Nijmegen. Gelukkig zijn we op tijd in Nijmegen. Hoe kan het toch allemaal raar lopen. Op onze eerste vakantiedag eten we gezellig met z’n 4en in Voerde een lekkere pizza en nu gaan we eerder terug om afscheid te nemen.

We gaan een grote volger van onze reizen missen. We zullen haar helaas binnenkort los moeten laten.

De rit is klaar, de vakantie voorbij, we gaan de tocht niet meer afmaken. Deze reis blijft ons altijd bij.

Geniet van het leven, van de kleine dingen en stel geen dingen uit. Het leven kan kort zijn en dan is het belangrijk dat je de dingen hebt kunnen doen die je graag zou willen en welke ook mogelijk zijn.

dank jullie voor het volgen en de reacties.

Blijf gezond en groeten van ons,

Chris en Karin

Voor de statistieken: we hebben 2.082 km afgelegd in 27 dagen en elke dag gefietst.

we hebben minimaal 8 reeën gespot, 2 eekhoorns, diverse muizen( dood en levend) ontiegelijk veel ooievaars/reigers en roofvogels. En bokito, die hebben we ook gespot in Killstett.