Retour Praag volbracht

Hallo allemaal,

Dit is ons laatste verslag van deze reis, hopelijk niet de laatste, we gaan ervanuit dat we weer mooie reizen mogen maken...

en ja, we zijn gezond en wel thuis gekomen, hier volgt dan ons laatste relaas van ons retourtje Praag.

Waar waren we gebleven, in Coburg waar we na de regen lekker in Coburg hebben rondgekeken. Een bijzonder marktplein waar eerder op de heenreis een Duitser ons aansprak in het Engels of hij een foto van ons kon maken, deze staat bij de galerij van de heenreis. Dat komt dan pas naar boven als je op het marktplein staat. Grappig...

En ja, we fietsen met dezelfde route terug, dit is nl. een speciaal uitgezochte route over rustige wegen en fietspaden. Een nadeel is daarbij dat je wel ff alert moet zijn op eenrichtingswegen. Dat hebben we dus geweten, een Duitser schreeuwde ons luid toe dat het een EINBAHNSTRASSE was, en niet een keertje, nee zeker drie keer...heel duidelijk dus...maar goed, ander weggetje genomen en soms gewoon tegen het verkeer in, en wij dan maar tegen elkaar zeggen, dat het een einbahnsstrasse is...met die man op ons netvlies en zijn stem in onze oren.

Uiteindelijk zijn we in Coburg bij een bierbrouwer belandt, hier lekker gegeten en ja hoor, in het gezelschap van twee vrouwen welke op de markt staan in een hutje/huisje (had ik net die middag een foto van gemaakt) en hier worstjes bakken en verkopen. Wederom heel bijzonder dat er mensen bij je aan tafel gaan zitten, heel gezellig.

Na Coburg was het de volgende dag gewoon weer droog, en zijn we na een vorstelijk ontbijt vertrokken op weg naar Bad Salzungen. Plan bijsgesteld omdat ik me verteld had qua kilometers. Via mooie bospaden komen we na Breitungen terecht in Hotel Waldhaus Wittgenthal. Bij het inchecken komt er een man naar ons toe en geeft ons een hand en zegt dat hij van de Ostsee is. Oke, maar wat moeten wij daarmee, wij zeggen dan maar onze naam en kijken een beetje dom waarschijnlijk. Blijkt dat er een hondenwedstrijd is met terriers in Breitungen. Hij vraagt later aan ons welke honden wij hebben, nou, geen, 4 katten was ons antwoord. Gezien het feit dat het hele hotel vol zit met hondenmensen inclusief meerdere honden, was dat voor die man geen logisch antwoord. Maar toen hadden we het snel door en hebben er gezellig mee gepraat. De volgene ochtend hebben we het nog nooit zo druk gehad met het ontbijt. Meestal ontbijten we als eerste heel vroeg in de hotels en is er een halve man en een paardekop. Maar nu, wachtrij voor de koffie...moest je zelf tappen, vandaar. Al die gasten moesten met de honden op tijd in Breitungen zijn.

Hierna zijn we op pad gegaan ,door Heringen, hier gesproken met de vrouw waar we op de heenreis overnacht hebben. Toen bij vertrek al aangegeven tot ziens, en dit is dus inderdaad uitgekomen. Maar verder op de fiets, de afstand was nog niet gemaakt voor die dag...het plan was om in Creuzburg te overnachten. Denk maar niet dat we een kamer kunnen krijgen, hotel wat geen hotel meer is maar een onderkomen voor arbeiders, een pension wat vol zit en een hotel waarvan er een bord aan de weg staat met kamers vrij, zegt eveneens vol te zitten. Dan maar door. Hebben in Creuzburg wel een adres gekregen van een Duits stel waar we op terugweg kunnen overnachten, alleen ligt dit niet op onze route.

Vervolgens doorgefietst naar Mihla, voormalig Oost Duitsland. Hier in een kasteelhotel hebben we de laatste kamer, met hemelbed...en het is inderdaad de laatste kamer want ze hebben er maar 8. Hier hebben we in de tuin gepraat met Ingo, een plaatstelijke voormalig Oost Duitser. Eindelijk konden we vragen aan een voormalig Oost Duitser hoe hij het vondt, dat de muur gevallen is en het ijzeren gordijn opgedoekt is. Hij was er heel erg content mee, zijn moeder niet, dit was een echte communiste.

En ja hoor, met eten schuiven er twee dames aan onze tafel erbij aan. Twee vriendinnen die een weekeindje weg zijn om lekker bij te praten, een uit Heidelberg en de ander uit Frankfurt. Geannimeerd gesprek gehad over Duitsland en de gewoontes en de verschillen tussen voormalig oost en west duitsland.

Op advies van Ingo hebben we hier wild gegeten (super lekker, en gewoon met mes en vork hoor) met Thuringer Klosse. Dit zijn een soort meelballen met behangplaksel, moet je gegeten hebben, een bekend Duits fenomeen, ook bekend als Knoedeln.

27 mei zijn we via Eschwege naar Hann.Munden gefietst. Een bijzonder stadje met bijzondere vakwerkhuizen. Gelukkig bij een Gasthaus een kamer kunnen bemachtigen, mede gezien het in het centrum wederom niet lukte. Onderweg hebben we de fietsroute langs de Werra. En met 30 graden komt de zilte lucht van de Werra goed nasr boven. De Werra is nl. een looskanaal van de Kalizoutmijnen in de buurt van Heringen. Chris krijgt een vette aanval van hooikoorts, en gelukkig is er een apotheek die uitkomst biedt. Door de warmte en wind vliegt er van alles door de lucht, en met hooikoorts is dat dan geen pretje. Maar het spul werkt gelukkig snel.

De volgende dag kunnen we ook gewoon verder, via Bad Karlshafen naar Warburg. Hier de eerste en enige camping gehad, en dat met 36 graden. Slaapzak kan dan gewoon in het tasje blijven zitten.

Omdat we andere plaatsen willen aandoen dan op de heenweg, gaan we voor Paderborn. Maar dan hebben we eerst een super beste klim bij Blankenrode. Vergezeld door tientallen vliegen, ploeteren we de berg op. Geen wind, zweten, en warm, broeierig, ja dan komen de vliegen wel. Op dat moment hadden we beiden dezelfde gedachte, waar zijn we mee bezig, we hadden ook gewoon drie weken al inclusieve op een bedje aan het strand kunnen liggen...maar ja, je bedenkt wat, heen en terug naar Praag en dan niet met het vliegtuig maar met de fiets.

Gelukkig komt dan eindelijk toch de afdaling (gelukkig geen fata morgana) en komt er fietswind en weg zijn de vliegen...gedachte ook weer weggevlogen.

In Paderborn vallen we met de neus in de welbekende boter. Er worden twee klokken in de Dom gehesen. We hebben er 1 live meegemaakt. Een klok van 13,6 ton welke even meters omhoog gehesen wordt. Dit was voor het laatst 600 jaar geleden gebeurd.

Die nacht regent het behoorlijk, alsof het niet meer droog gaat worden, en geluk is met de domme, de volgende dag is het gewoon weer droog.

30 mei gaan we dus vanuit Paderborn weer gewoon op pad. We hebben onderweg wel wat werkzaamheden meegemaakt aan de weg, maar vaak konden we er met de fiets gewoon door. Behalve deze dag, we gaan dan ook gewoon langs de afzetting heen, eerst kijken of het echt niet kan, we zitten nl. vast aan onze route op de navigatie...en we zijn Nederlanders, eerst kieken en dan geloven. Maar helaas, brug eruit, werst ons door een werkman verteld, en dat was niet het enige, hier gildt ein verbot, gaf hij aan...jaja, dat wisten we al. Een collega van hem was zo aardig om ons te vertellen hoe we over een andere brug konden.

Het landschap wordt al vlakker en gelijk als in Nederland, uitgezonderd de kerncentrales. En ja, wat schetst onze verbazing, de kerncentrale bij Landhaus Schlottmann is gewoon in bedrijf. Hij niet, heeft ruhe tag, alles gesloten. Verder naar Hamm, met een grote oliehaven. Hier komen we uiteindelijk in Mercure hotel terecht, de hoogste 7e verdieping. Gelukkig is er een lift.

Hamm is een redelijk grote plaats, hier zijn in het centrum wederom veel kanslozen. Deze vragen andere om een bijdrage, en ja, vaak krijgen ze deze. Veel mensen geven geld aan de bedelaars, die gelukkig niet opdringerig zijn. In de grote steden van Duitsland zijn ze er altijd bij, prullenbakken leeghalend, kijken in de putten en vragen om geld. social ambt zla hier wellicht anders werken dan in Nederland. Veel armoede is er dan ook, dit is te zien in de kleine uitgestorven dorpjes en in het achterland van Tsjechië.

31 mei is een feestdag in Duitsland. Een Katholieke feestdag, de mensen drinken dan wijn en eten brood. Nou de wijn hebben we niet gezien, wel het bier. Duitsers feitsen een stukkie, stoppen bij de eerste de beste biertuin, en drinken er een paar en gaan verder naar de volgende biertuin...

We besluiten in Dorsten wederom te stoppen, dit was de eerste overnachting van onze trip en dan nu de laatste. In Dorsten maar even gekeken op Booking.com en kamertje grboekt, voor het geval ze weer alleen een suite hebben...nu een gewone kamer...ook helemaal goed. Hier lekker gegeten en geslapen, om de volgende dag de laatste kilometers te maken van onze trip, retourtje Praag. We hebben de route gelaten voor wie deze was, gezien de weersvoorspelling. De route gaf aan 100 km en op onze manier was het een 70 kilometer.....en ja, droog thuis, hierna begon het te regenen.

Wat kunnen we zeggen van deze trip, dat het een super belevenis wederom was en dat het heel bijzonder is om heen en terug te fietsen. De andere kant (Terugweg) was volgens ons zwaarder dan de heenweg, maar al met al een super belevenis. Praag is een echte aanrader, heel relaxed. Je mag natuurlijk ook gewoon met het vliegtuig, maar onze aanbeveling is om het gewoon met de fiets te doen. Wat vonden we bijzonder: het verschil tussen voormalig Oost en West Duitsland, dat we hier rijk zijn en dat alles hier goed geregeld is. Ook het terugfietsen was bijzonder, niet zo abrupt, je fietst weer naar je eigen omgeving, het vlakke landschap, afkicken van de klimmen. Of te wel een vette aanrader voor eenieder die wat wil gaan ondernemen.

Hopelijk hebben onze verslagen niemand verveeld en kan het een bodem leggen voor de mensen welke deze reis denken te gaan ondernemen. Wij hebben in ieder geval met volle teugen genoten van deze trip, eveneens super weer gehad onderweg en een paar engeltjes gehad.

Voor nu, auf wiedersehen...

groeten Chris en Karin