Santiago bereikt

Santiago bereikt, gister rond drie uur. Het had nog even wat voeten in aarde om de cathedraal te vinden, maar met behulp van een aardige spanjaard hebben we de cathedraal gevonden. Ze zeggen altijd dat de laatste loodjes het zwaarst wegen, nou we kunnen dit beamen. De laatste etappe was zwaar, veel klimmeters gemaakt de laatste drie fietsdagen. Fietsdagen ja, we hebben niet elke dag gefietst. Na de vorige wegblog met de verwaarloosde camping hebben we trouwens heel erg goed gegeten. Als voorgerecht verse jambon ( specialiteit van hier, niet te vergelijken met de rauwe ham uit Nederland) en andere worst, vervolgens tortilla met sla en na yoghurt met verse aardbeien. Snacht onweer gehad en enorme regen. De volgende ochtend besloten om niet de klim te maken gezien het weer. We moesten een klim maken van 30 km klimmen en dan willen we geen onweer op ons hoofd krijgen. Dus uitgesteld, maar wel even naar Villafranca gegaan, een plaatsje 5 km verderop en daar een lekker hotelletje genomen. Heerlijk lummelend de dag doorgebracht. De volgende dag de klim gemaakt naar Cebreiro (alt. 1300) en daarna een kleine afdaling naar 1250 en vervolgens als toetje de Alto de Poio (alt. 1335). We zijn gestart op 500 meter hoogte en hebben dus een kleine 2000 klimmeters gemaakt. Het was koud boven, en de afdaling nog kouder. Deze dag doorgefietst naar Sarria, totaal dus met deze twee klimmen 86 km gefietst. Dit was best heftig met het gevolg dat Chris slecht in orde was na het drinken van waarschijnlijk verkeerd bergwater. Dus geen eten op de camping maar bergwater kan ook roet in het eten gooien. In Sarria maar een dag blijven staan. Hier was het niet warm, dus volgende dag toch maar verder. Chris geen koorts maar, maar de volgende dag aan de....(poepdoos). De laatste loodjes wegen dan wel zwaar als je nog een beste klimpartij op de laatste dag moet doen...bananen helpen dan wel om te kunnen fietsen, maar tabletten stoppen beter.
De dag na Sarria dan ook maar even rustig aan gedaan met fietsen, met het gevolg dat we gister 77 km moesten fietsen, geen mogelijkheid op het einde om nog ergens te overnachten. Gister een loeizware ettappe, vanauit Palas de Rei naar Melide over de grote weg, hierna naar Arzua en daarn de grote weg af richting Touro. Dit is een zwaar maar mooi stuk, door de eucalyptusbossen. Heel erg mooi maar wel in de middel of nowhere. En dan, over de top van de heuvel, Santiago de Compostella. Geen mooie entree, maar in de oude stad, is het weer helemaal goed gemaakt, een hele verzameling oude meuk of te wel historische panden.
Wederzien van enkele bekenden in Santiago, heel erg bijzonder en gezellig.
Vanmorgen na een goede nachtrust en voor Chris, een droge nacht, op naar het pelgrimsburo voor ons diploma. Onze stempelkaart is goedgekeurd en we ontvangen het in onze ogen welverdiende compostellaat. Eveneens in de huiskamer van het genoodschap een kopje koffie gedronken, daar eveneens ander pelgrims gesproken. En jawel naar de cathedraal. Daar in Santiago is het grootste wierrookvat in de wereld. Op vrijdag gaat het zekers de lucht in. We hebben ongeveer ander half uur gewacht op de mis welke in het Italiaans gehouden zou worden. En het was het wachten meer dan waard. Mooi gezang, dienst waar we niet veel van konden maken en jawel: het zwaaiende wierrookvat. Helemaal super deze ervaring. Het vat wordt voor 4 mannen aan een touw de kerk door geslingerd, bijna tot aan het plafond. Super om mee te maken en dat op maandag. Er is waarschijnlijk genoeg geld opgehaald vandaag in de kerk.
En nu, we blijven tot woensdag in het hotel in Santiago. Hierna is het nog niet afgelopen voor de mensen die dit denken. De reis wordt vervolgd richting Finisterre. Het is even de vraag of het ook helemaal Finisterre wordt of Cee, aan de kust, de laatste etappe hier is wederom zwaar, dus we gaan terplekke zien of we vanuit Cee verder gaan, wordt vervolgt. Maar het eerste doel is bereikt, en met een goed gevoel.
Vanuit Santiago de Cpmpostella heel veel groetjes van ons