Herinneringen bij elkaar fietsen

Bonjour tous,

Vanuit een momenteel zonovergoten Pont-de-Poitte een update van het verdere verloop van deze tocht.

We zijn al weer 510 km op de terugweg na Saintes Maries de la Mer. Hier hebben we even een middag en nacht doorgebracht. We hebben met de andere gasten (een stel aardige belgen en een frans klef stel) gegeten. Amelie, de eigenaresse, had een heerlijke vis gemaakt. Tussen de gangen door kwam de huiszwaan ook even buurten en pikte Chris aan de arm, wilde stukje brood. Als dank scheet hij twee maal in de rondte.

Later kwamen de paarden voorbij, niet galopperend maar rustig stappend. Een bijzondere plek waar je de flamingo’s bijna kon aanraken.
Het enige waarvan je je wel heel erg bewust van moet zijn in de Camargue is dat het een walhalla is voor muggen en steekvliegjes. Daarom geen ramen en deuren openlaten en was het verblijf voorzien van een airco. Dit laatste heeft Chris niet echt goed gedaan aan de spieren.

De volgende dag na een ontbijt met alleen tweetal jams en geen vleeswaren of kaas zijn we via de snelste en kortste weg naar Arles vertrokken. Hier was een markt aan de gang dus iets uit koers geraakt, maar deze al snel kunnen oppakken.

Door naar Avignon en hier de Ibis genomen naast het station. De fietsen ook naar binnen, of te wel 3 trappen opbeuren. Parkeergarage was geen optie. De fietsen konden gestald worden in de meterkast kamer. Netjes de ruimte weer op slot en op naar de kamer. Ineens een oorverdovend lawaai, brandalarm. Chris was al bang dat met het plaatsen van de fietsen er iets geraakt was in de meterkast kamer. Op naar de brandtrap en naar beneden, tassen nog in de gang boven. Bleek dat er uiteindelijk niets aan de hand was. Tegenwoordig weet je het natuurlijk nooit.

In Avignon even naar het Palais de Pape en daarna lekker op terrasje in de schaduw, meegenietend van het optreden van een gospel koor.

2 juni zijn we vertrokken na eerst de fietsen natuurlijk weer 3 trappen af te hebben gebeurd, richting Orange. Hier zijn we snel door en verder naar Valreas. De temperatuur loopt aardig op, 37 graden dus we besluiten de volgende klim niet meer te pakken maar in Valreas te kamperen. Hier heerlijk gezwommen en lekker afgekoeld. Smiddags met Fons en Henriette ontmoet welke met de camper op pad zijn. S’avonds een pizza besteld en na de pizza bij Fons en Henriette nog een bakje koffie gedronken en een slaapmutsje. Was gezellig en zullen we zeker onthouden.

De volgende dag vroeg op pad in verband met de warmte, 7 uur zitten we al op de fiets. Op naar Saou, waar de klim naar de col de Pas de Lauzun is, echter deze slaan we nu over, een keer was echt genoeg. Daarna in Crest een alternatief genomen waarna we met een beetje doortrappen in Saint Donat de L’Herbasse aankomen. En nog steeds warm weer dus camping met zwembad. En ja hier konden we ook eten op de camping, altijd beter dan een paar blikken in een pannetje mikken.

4 juni hebben we eigenlijk geen afstand van betekenis gefietst, maar zijn gestopt in Faramans, waar we op de heenweg voor de eerste keer gezwommen hebben. Hier een tussendag van gemaakt, omdat de benen van mij (karin)niet deden wat mijn hoofd wilde. Op de markt verse lasagne en moussaka gehaald en deze lekker in de magnetron warm gemaakt. Wat een topmaaltijd weer (dubbel portie).

Gister maar weer de fiets vroeg aangetrapt en op naar de klim naar de golfbal. Dit is allemaal goed gegaan, de benen deden het weer. En dat is ook wel handig omdat een verkeersdrempel in Frankrijk meer een springheuvel is. Zorg dat alles goed vastzit op de fiets, inclusief de te drogen was, want je verliest het binnen de kortste keren. We zijn gestopt in Pont d’Ain op de camping, deze betaald van ons laatste contante geld. We waren al twee dagen op zoek naar een pinautomaat. Hier gelukkig kunnen pinnen.

Vanmorgen met droog weer opgestaan echter met optuigen van de fiets begint het te regenen. Gelukkig is het allemaal te doen en gaan we gewoon door. Later wordt het beter en het gespetter is best fijn als je een grote klim moet maken, en dit was vandaag weer het geval, klimmen naar het stuwmeer en verder. Al zeggen we af en toe tegen elkaar of we niet gek zijn, de route is best zwaar met de afstanden die we maken...maar de uitzichten na een klim zijn het dubbel en dwars waard.
Dus we gaan gewoon nog ff door met trappen, het gaat niet vanzelf (ja de afdaling...) maar het lukt altijd.

We zitten nu inmiddels in de Jura en zijn Lyon al weer een stuk voorbij gefietst. Op naar Doetinchem, op naar de volgende log.

Au revoir

Chris en Karin